Temat poważny, a więc proszę, nie żartujmy sobie w komentarzach.
Nie tak dawno, przy okazji odwiedzenia Wittenbergi, poczytałem sobie trochę na temat tego, co się wydarzyło w październiku 1517r., odświerzyłem wiedzę sprzed stu lat (mówię o lekcjach historii z liceum). A więc Luter przybił czy nie przybił, powiesił czy nie, ale napisał 95 tez, które w założeniach miały zreformować Kościół Katolicki, a w efekcie spowodowały jego podział. Chęci dobre, a wyszło jak zwykle. Z tego co wiem, część z nich któryś z soborów watykańskich w późniejszych latach „zatwierdził”. Ale podział powstał.
Obecna sytuacja KK w Polsce jest również niełatwa: jest ten narodowy (np. pod banderą Radia Maryja) i ten „liberalny”, pod banderą Tygodnika Powszechnego (celowo używam skrótów myślowych i stereotypów, żeby uprościć mój wywód). A chodzi mi w szczególności o stosunek do innych niż „my”. Pod każdym względem. Oczywiście dla mnie wszelkie podziały są śmieszne, bo każdy z nas i nie nas, to człowiek. Po prostu człowiek, który wyrastał w jakiejś konkretnej kulturze i nie znaczy to, że inna jest gorsza, albo trzeba ją zmieniać. Pan Jezus nie był Polakiem, a Matka Boska, mimo, że nazywa się Częstochowska, też nie była Polką (przepraszam za obrazoburczy tekst, ale chodzi mi o ilustrację sfery, w której siedzimy jak w kojcu i w dodatku z klapkami na oczach).
No to o co mi chodzi? Ano chodzi mi o to, żeby ta część „liberalna”, pokazując fałsz działań tej części „narodowej”, czyli reformując, nie doprowadziła do kolejnego rozłamu w Polsce i dalszego podziału ludzi w kraju. Nie wszyscy tak „filozują” jak ja. Spora część ludzi łyka komunikaty w sposób bezpośredni, nie włączając krytyki. A to się może źle skończyć.
Najgorsze jest to, że nie mam pomysłu co z tym zrobić. Ja jestem zwolennikiem „pracy nad świadomością”, a nie budowaniem kodeksu zakazów i nakazów. Ale moja droga jest niestety dłuższa i często nieefektywna (patrz akapit wyżej).
Bardzo chciałbym, aby kościół (jako instytucja, ale też jako wspólnota LUDZI) był jednolity, a nie podzielony. Piękny różnorodnością, a nie „moja prawda jest mojsza”.
